Elkarrekin Donostiak gogorarazi du Goiako gobernuak bi legegintzaldi «luzatu» daramatzala hirian tasa turistiko bat ezartzeko aukerari buruz.

 Donostian, 2022ko abuztuaren 23an

 

• Haizea Garay Ezker Anitza-IUko zinegotziak, Elkarrekin Donostia udal-taldean, premiazkotzat jo du zerga-neurri hori ezartzea, beste neurri batzuen artean, hirian turismoaren beherakadarantz aurrera egitea ahalbidetuko duena.

• Ezkerreko zinegotziak lehentasunezkotzat jotzen du, besteak beste, hotelei eta/edo erabilera turistikoko beste ostatu batzuei lizentziak emateko luzamendua ezartzea, edo herritarren benetako interesekin bat ez datozen makro proiektu-erreklamuak geldiaraztea (BCCren egoitza berria Grosen, olatuen igerilekua Antondegin, etab.).

Hirian tasa turistiko bat ezartzearen inguruan hainbat alderdi politikok egindako azken adierazpenen aurrean, ezkerreko alderdiko zinegotziak gogorarazi du EAJ-PSEren gobernuak bere mozioaren aurka bozkatu zuela uztailaren 21eko osoko bilkuran. Mozio horrek, hain zuzen ere, defendatzen zuen beharrezkoa zela tasa turistiko bat ezartzea tresna fiskal gisa, donostiar guztien oinarrizko beharrei erantzuteko baliabideen bidezko birbanaketa lortzeko.

Garayren hitzetan, “hirian tasa turistiko bat ezartzeko proposamena aurreko 2015-2019 legegintzalditik abiatzen da, eta, zehazki, aurretik dugun koalizioaren ekimena da, Irabazi Donostia taldearena -Ezker Anitza-IUk eta Equo Berdeak-. Harrezkero, behin eta berriz horretan txertatu dugu, eta Goiako gobernuak ez duela aurrera egiteko inolako borondaterik izan ikusi dugu. Izan ere, 2019ko apirilean lortu genuen udalbatzak Eusko Jaurlaritzari eskatzea legezko tresna bat onar zezala, udalak tasa turistiko bat aplikatu eta udal-kutxetan sartu ahal izan zezan, baina 4 urte hauetan ez da ezer egin”.

Donostiako EAJ-PSE gobernuak argi eta garbi adierazi zuen tasa hori uztaileko osoko bilkuran ezartzearen aurka zegoela, nahiz eta Garayk defendatu zuen neurri fiskal hori lagungarri izan zitekeela turismoak hirirako oinarrizko zerbitzu publikoetan eragindako gastuak konpentsatzeko (hiri-mantenimenduko zerbitzuak, hala nola hondakinen bilketa eta garbiketa, garraio publikoko zerbitzuak, etab.).

Turismoaren beherakadarantz aurrera egitea

Turismoak gure hirian duen eragina ikusita, eta egungo sistemaren baliabide naturalen mugei eta metatze-ereduei buruzko hausnarketa egitea ezinbestekoa den testuinguru batean, Garayk uztaileko osoko bilkuran azaldu zuen udalak hirian turismoa murrizteko plan bat jarri beharko lukeela abian, eta turismoa sustatzeko dirua erabiltzeari utzi beharko liokeela. “Turismoak hiriko bizitzan eragiten duen eragina izugarria da, eta horren adibide argia da etxebizitzaren eta oinarrizko produktuen prezioen igoera, hondakinen sorrera handiagoa, mugikortasunaren hazkundea edo natura-ingurunearen suntsipena, turismoarekin zuzeneko lotura duten jarduerak garatzeko planifikatutako proiektuen bidez eta, ondorioz, larrialdi klimatikoko egoeran”, gogorarazi du zinegotziak.

Ondorioz, tasa turistikoa zerga-neurri gisa hartzeaz gain, hirigintzaren ikuspegitik beste hainbat neurri hartu behar dira, hala nola hotelak eta bestelako ostatu turistikoak irekitzeko lizentzien luzamendua ezartzea, “hotel-plazen gehiegizko ugaritzea geldiarazteko neurriak, hotel berrietarako eta hainbat ostatu turistikotarako azken urteotan eman diren lizentzia ugarien ondorioz”, zinegotziak kritikatu duenez. “Era berean, beharrezkoa da espazio berriak kolonizatzea eta berdeguneak galtzea dakarten hirigintza-proiektuak geldiaraztea. Hiria eta bere baliabideak ez dira mugagabeak, eta uste dugu turismoaren beherakadarantz jotzeko garaia dela”. Garayk defendatzen duenez, “pertsonek bizitza osasuntsua izan dezaten, gai izan behar dugu gure bizi-ingurunea baldintza ezin hobeetan mantentzeko, egungo sistemaren metatze-ereduak alde batera utziko dituen baliabideen bidezko birbanaketa baten bidez”.

Elkarrekin zinegotziaren esanetan, “turismo-tasa bat aplikatzeko neurriez gain, epe luzerako proposamenekin bakarrik lortuko dugu norabidea aldatzea. Garayk ondorioztatu duenez, “baliabide ekonomiko eta sozialak larrialdi klimatikoari eta krisi globalari aurre egiteko politiken zerbitzura jarri beharko lirateke, horrela pertsona guztientzako bizitza duina bermatzeko, egungo eredu espekulatibo eta segregatzailearen aurrean”.